ایمانسرا

 قالیباف، روحانی، رضایی؛ سه کاندیدایی که در بین باقیماندگان حرف های 
بیشتری برای زدن دارند. قالیباف مرد عمل، روحانی دارای دیپلماسی قوی و با 
سابقه و تجربه و مشورت پذیر، ولی در مورد رضایی نظر مثبتی ندارم. 

 
تجربه ای که از قالیباف داریم نشون می ده در حوزه کار و سازندگی قالیباف می
 تونه حرف های زیادی برای زدن داشته باشه. عموماً خیلی حرف نمی زنه و بیشتر
 کار می کنه و ایده هاش رو عملی میکنه.

 اما روحانی که از اول انقلاب در
 حوزه سیاست ایران فعال بوده، سابقه و تجربه زیادی داره و قدرت چانه زنی 
بالایی با جناحهای مختلف داره، من فکر می کنم آتوریته روحانی و مشورت پذیری
 او همزمان خیلی می تونه کارها رو با نظم و مدیریت خوب جلو ببره! 

 ولی رضایی خیلی برنامه ریزی شده عمل می کنه گویا این چند دوره ای که بصورت
 متوالی کاندیدا شده اون رو بسیار پخته کرده، ولی برنامه های ایشون به سنگ 
محک آزموده نشده و خیلی قابل اطمینان نیست. نمی شه سکان مملکت رو دست ایشون
 داد.

 در نهایت فکر می کنم هر کدام از این آقایان که رئیس جمهور 
بشن باید به یک دولت فراجناحی فکر کنند. یه دولت با تدبیر و مشورت پذیر! چه
 خوب می شد که همه این عزیزان می تونستن بعد انتخابات با هم کنار بیان و یک
 دولت ائتلافی رو تشکیل بدن.

 فکرش رو بکن یک دولت ائتلافی که متشکل از روحانی، قالیباف، عارف و رضایی باشه.